Wychowanie dwujęzycznego dziecka nie jest wcale prostym zadaniem
Wymaga ono wiele samodyscypliny oraz cierpliwości do dziecka, które na pewnym etapie edukacji zacznie łączyć ze sobą słownictwo z dwóch różnych języków.
Wiele badań pokazuje jednak, że dziecięcy umysł jest najbardziej chłonny od urodzenia do 10 roku życia. To najlepszy czas, by uczyć dziecko drugiego języka, gdyż wtedy zacznie przyswajać go jako swój ojczysty.
Zalety posiadania dwóch języków “bazowych”
Chociaż dwujęzyczne dzieci mogą wykazywać pewne problemy z rozwojem mowy – zaczynają mówić trochę później niż ich rówieśnicy – korzyści z porozumiewania się w dwóch językach od urodzenia są ogromne.
Dwujęzyczność to nie tylko znajomość dwóch języków, co w gruncie rzeczy posiadanie dwóch języków ojczystych. Oznacza to biegłość na o wiele wyższym poziomie niż wyćwiczone w przyszłości zdolności językowe.
Zapewnia to o wiele wyższe kompetencje, które w przyszłości mogą się okazać ogromnie przydatne. Ponadto, dwujęzyczne dzieci wykazują tendencję do szybszego przyswajania kolejnych języków obcych.
Złote zasady wychowania dwujęzycznego dziecka
W wychowaniu dwujęzycznego dziecka najważniejsze jest, by zapewnić mu jak największy kontakt z językiem od małego – puszczać bajki, czytać książeczki i porozumiewać się z nim w języku, którego próbujemy go nauczyć.
Rodzice wychowujący dwujęzyczne dziecko muszą być w tym jednak wyjątkowo konsekwentni. Istnieją dwie główne strategie wychowania dwujęzycznego maluszka- strategia osoby i strategia miejsca.
Pierwsza oznacza, że jeśli jedno z rodziców jest Polakiem, a drugie innej narodowości, mówią oni do dziecka w swoich ojczystych językach i nie łączą ich ze sobą – dziecko musi mieć zakodowane różnice między słownictwem jednego i drugiego języka, a najlepszą metodą rozróżnienia jest podział na “ten mamy” i “ten taty”. Nie oznacza to, że jeśli ojciec jest np. Włochem, musi nagle porozumiewać się przy dziecku ze wszystkimi tylko po włosku – rozmawianie w tym języku z dzieckiem w zupełności wystarczy.
Strategia miejsca to główny model edukacji językowej stosowany przez rodziny na emigracji – w domu dziecko styka się z językiem rodziców, czyli językiem mniejszości, a w przedszkolu, na ulicy, czy w sklepie musi porozumiewać się w obcym języku, który podświadomie przyswaja.
Jakich błędów unikać podczas wychowywania dwujęzycznego dziecka?
Nauka języka zawsze ma być kojarzona pozytywnie. Nie można więc narzucać dziecku restrykcji co do używania konkretnego języka w domu, ani karać go za mieszanie dwóch języków – jest to całkowicie naturalny proces.
Ponadto, jeśli rodzice próbujący nauczyć swoją pociechę języka nie są native speakerami danego języka, muszą być pewni swoich zdolności językowych, gdyż błędy w wymowie i gramatyce zostaną przez dziecko zapamiętane i trudno będzie skorygować je w późniejszym okresie edukacji.
